درخت بید مجنون

بید مجنون

Salix babylonica

درخت بید مجنون گیاهی با قامت متوسط الی بزرگ است که در موطن خود حدود 25-20 متر ارتفاع می ‌یابد البته در دیگر مناطق و تحت شرایطی بجز زادگاه خود معمولا حدود 12-9 متر می‌شود. تاج آن نیز از نظر افقی در حدود 12 متر فضا اشغال کند. بنابراین این گیاه مناسب فضاهای بزرگ است. برگهای این گیاه 16-4 سانتیمتر طول دارند و در پاییز قبل از اینکه خزان کنند زرد رنگ می شوند. گل آذین (مجموع گلها) سنبله ای شکل آن در بهار ظاهر می شود و تقریبا زرد رنگ اما غیر قابل توجه هستند. البته درخت بید مجنون گیاهی دو پایه است یعنی گلهای نر و ماده آن بر روی دو پایه جدا گانه شکل میگیرند. بنابراین برای تشکیل شدن بذرها به هر دو پایه نر و ماده نیاز است.ریشه‌های بید مجنون رشدی سریع دارد و در مدت زمان کوتاهی در فضایی گسترده انتشار می‌یابد و از آنجایی که این گیاه بسیار به رطوبت علاقه دارد و ریشه هایش همواره در جستجوی آب هستند نباید آنرا در نزدیکی چاه های آب و یا لوله های فاضلاب و زیرساختهایی از این قبیل کشت کرد زیرا می توانند موجب آسیب رساندن به ساختار و بدنه آنها شوند. درختان بید مجنون بیشتر به سرمای هوا در زمستان حساس هستند تا گرمای هوا در تابستان. این درختان در مناطقی که سرمای هوای زمستان حداکثر تا 17- درجه است می توانند زنده بمانند و از بین نروند اما دماهای سردتر موجب سرمازدگی و از بین رفتن تمامی درخت خواهد شد.

درخت مجنون به مکانی با نور کامل یعنی حداقل 8-6 ساعت آفتاب مستقیم نیاز دارد. نور کم محیط از جمله دلایل پریدگی رنگ برگها، زیاد شدن فاصله برگها بر روی ساقه از یکدیگر و شیوع بیماری های قارچی است.

درخت بید مجنون گیاهی رطوبت دوست است و از وجود رطوبت در خاک پای خود استقبال می کند اما از طرف تا حدودی نسبت به خشکی خاک مقاوم هستند. گیاهان بزرگ و استقرار یافته سیستم ریشه های گسترده ای دارند که می توانند با کمک آنها آب مورد نیاز خود را تهیه کنند و آبیاری آنها زمانی لزوم دارد که یا هوا بسیار گرم باشد و یا به دلیل کمبود بارندگی خاک بیش از حد تحمل آن خشک شده باشد. دوره های طولانی خشکی می تواندموجب بروز نوک و حاشیه قهوه ای رنگ در برگها و ریزش آنان شود. در مورد گیاهان جوان بهتر است که در طی 4-3 سال اولیه زمانی که سطح خاک نسبتا خشک شده بود نسبت به آبیاری آن اقدام کرد تا به رشد آن کمک شود. همچنین هنگام آبیاری باید مقداری آب استفاده کرد که به شکل عمقی خاک را خیس کند تا ریشه ها به عمق نیز تشویق شوند به عمق خاک گسترش یابند. مثلا با گذاشتن شلنگ آب به مدت 20 دقیقه در پای گیاه می توان از نفوذ آب به عمق خاک اطمینان حاصل کرد. از طرفی ماندگاری و خیس بودن خاک اطراف ریشه ها موجب زردی و ریزیش برگها می شود. این مسئله بخصوص در مورد درختان بید مجنون که ریشه های آنان لوله های فضلاب راه پیدا کرده اند مشاهده می شود و به نظر می رسد وجود گازهای سمی که در لوله های فاضلاب تولید می شود عالم این مسئله است. چنین مشکلی حتی می تواند موجب خشکیدن و از بین رفتن گیاه شود.

این گیاه طیف مختلفی از خاک را تحمل می کند و اگر قصد کاشتن این گیاه را داشته باشیم بهتر است که ابتدا خاک محل کاشت را با کود پوسیده گاوی مخلوط کنیم و نیازی به اضافه کردن ماده دیگری نیست. کوددهی به این گیاه چندان ضروری نیست. اگر هنگام کاشت نهال این گیاه ، خاک را به خوبی با کود دامی پوسیده مخلوط کرده باشیم(از نظر حجمی کود حدود نیمی از گودال کاشت را به خود اختصاص دهد البته این مقدار کود باید با خاک مخلوط شود و بعد از گودال ریخته شود)، تا حدود 3-2 سال نیازی به کوددهی نیست . در مورد گیاهان بزرگ نیز می توان هر سال و یا هر دو سال یکبار و با شروع فصل بهار ، کود دامی به ضخامت 10-5 سانتیمتر را بر روی خاک اطراف گیاه پخش کرد و آنرا با خاک تا عمق حدود 30-20 سانتیمتر مخلوط کرد. اگر قصد مخلوط کردن کود را با خاک دارید بهتر است که برای جلوگیری از آسیب به ریشه های گیاه ، این کار را در خارج از سایه انداز انجام دهید زیرا بیشترین حجم ریشه های سطحی گیاه در قسمت سایه انداز آن (زیر تاج گیاه) است. در صورت تمایل به استفاده از کودهای شیمیایی می توان از کودهایی با نسبت 4-6-10(همانندکودی با فرمول 8-12-20) در طی فصل رشد و بخصوص 8-6 هفته بعد از شروع رشد یعنی در اواسط بهار استفاده کرد.

7

14

-17

30

10

70

2000