نگهداری از گل نسترن

نسترن

Rosa tomentosa

گل نسترن یک بوته وحشی است که در اروپا و همچنین دیگر نواحی معتدل دنیا یافت می شود. میوه ی آن که معمولا با نام های rose hip یا dog rose شناخته میشود، یک داروی مورد علاقه ی سنتی و با ارزش غذایی بالاست. گل نسترن درختچه ای با ارتفاع 3 متر و برگ هایی شامل پنج تا هفت برگچه دندانه دار که به شکل بیضی نوک تیز و گل ها یی به رنگ (قرمز کم رنگ)، سفید مایل به گلی و یا سفید است. طبق یک مطالعه، عصاره گل نسترن توانایی کاهش رشد سلول های سرطانی سینه را دارد. این عصاره همچنین رشد سلول های سرطانی را که معمولا در مغز گسترش می یابند را کاهش می دهد.

نسترن نیز مانند گل رز به شدت نورپسند است و بهترین رشد را در محیط های آفتابگیر و مناطق نیمه سایه جنگلی دارد. در محیط منزل بهترین مکان برای قرار دادن گلدان نسترن در برابر پنجره های آفتابگیر و جنوبی آپارتمان است. توجه داشته باشید گل نسترن در محیط سایه به خوبی رشد نمی کند، بنابراین از پرورش گل نسترن در محیط های با نور کم خودداری کنید. نسترن ها که در حقیقت همان رز های وحشی هستند، شرایط سخت و نامساعد محیط را به خوبی تحمل می کنند. گل نسترن قادر به تحمل آب و هوای سرد با درجه حرارت تا ۱۰- درجه سانتی گراد است و همچنین می تواند باد های قوی را تحمل کند. با این وجود مناسب ترین دما برای پرورش گل نسترن در منزل دمای بین ۲۰ تا ۲۴ درجه سانتیگراد است.

گل نسترن نیاز به آبیاری متوسط دارد و بهترین زمان برای آبیاری این گیاه هنگامی است که خاک سطحی خشک شده باشد (لازم است در فاصله بین دو آبیاری خاک خشک شود). توصیه می شود آبیاری را صبح زود و به صورت عمیق برای گیاه انجام دهید و دقت کنید که خاک گلدان به خوبی زهکش شده باشد.

نسترن ها به نوع خاک چندان حساس نیستند و در بیشتر انواع خاک رشد می کنند. با این وجود بهترین خاک برای کاشت و پرورش گل نسترن در گلدان، خاک رسی سیلتی با زهکش مناسب و مواد غذایی کافی است. خاک های آهکی و خاک شنی تنها انواعی از خاک هستند که نسترن به هیچ عنوان در آن ها قادر به رشد نیست. اضافه کردن کود حیوانی پوسیده دوبار در سال (اوایل بهار و اوایل پاییز)، به رشد بهتر گیاه کمک می کند. همچنین اضافه کردن انواع کود ازته و فسفاته موجود در بازار و کودهاى داراى آهن، نیز به پرورش گل نسترن و رشد و گلدهى بیشتر آن کمک میکند.

4

8

-10

35

20

60

2000